به نقل از «جام جم آنلاین»

راه رفتن روی لبه تیغ تکنولوژی

تاریخ انتشار: ۱۸ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۴۱۵۲۰۲

 نسلی که به تقلید از بزرگ‌ترهای پیرامونش در فرصت مقتضی انگشتش را روی صفحه گوشی همراه می‌کشد تا تصاویر یکی بعد از دیگری به نمایش دربیایند شاید برای همین است هر سال شاهد کاهش سن صاحبان تلفن همراه هستیم. کودکانی که در 10سالگی اولین تلفن هوشمندشان را هدیه می‌گیرند تا به دنیای بی‌دروپیکر صفر و یک‌ها پا بگذارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

طبق گزارش NASP از هر 10برنامه چهار برنامه، والدین را از لحاظ محتوای خشن و جنسی نگران می‌کند. این مسأله به والدینی اشاره دارد که به‌طور پیوسته رسانه‌های تصویری فرزندان‌شان را مانیتور می‌کنند و احتمال دارد که گاهی اطلاعات ناکافی دریافت کنند. با استناد به گزارش موسسه AACAP هم ممکن است برخی کودکان بیشتر از سایر هم‌سن‌وسال‌های‌شان در خطر تجربه تاثیرات منفی ناشی از رسانه‌های تصویری باشند. طبق گزارش این موسسه، کودکانی که در معرض رسانه‌‌های نابهنجار قرار دارند، در بزرگسالی احتمال خطر رفتارهای خشن‌شان  افزایش می‌یابد. رسانه خشونت‌‌بار و نابهنجار باوری را به وجود می‌آورد که مشکلات با سلاح‌های اتوماتیک حل می‌شود! و این در حالی است که غیبت مدل‌‌های غیرخشن برای حل مشکلات باعث می‌‌شود مردم واقعا به این باور برسند که مسائل‌شان به‌ این‌ ترتیب حل خواهد شد. 

رسانه؛ تیغ دولبه 

تجربیات اولیه باعث رشد مغز می‌شود؛ یافته‌ای که نمی‌توان آن را کتمان کرد، هرچند در این میان در جهان امروزی رسانه هم یکی از این تجربیات است. هشدار اصلی این است که استفاده زیاد از رسانه‌ها باعث آسیب مغزی کودکان می‌شود. والدین نباید فراموش کنند که رسانه‌ها و صفحه‌های نمایش تیغ دو لبه هستند. بخشی از این رسانه‌ها می‌توانند کمک‌حال آموزش کودکان باشند و در نهایت منجر به رشد اجتماعی آنها شود. چند سال اول زندگی نوزاد مهم‌ترین زمان رشد مغز و از هر زمان دیگری فعال‌تر است. مغز کودک طی ماه‌های اول چنان فعال است که هر ثانیه یک‌میلیون اتصال عصبی جدید تشکیل می‌دهد. در حقیقت 60 درصد انرژی کودک صرف رشد مغز می‌شود تا سال سوم زندگی، یک مغز سالم حدود یکهزار هزار میلیارد ارتباط برقرار خواهد کرد. اما این تکامل در شرایطی اتفاق می‌افتد که کودک مراقبت‌های مناسبی را دریافت کرده باشد. هر تجربه، هر لمس، مشاهده و حتی تجربه استرس در رشد و تکامل سلول‌های مغزی اثر می‌گذارد. وقتی کودکان به جای تعامل با دنیای خارج وقت زیادی را صرف خیره شدن به صفحه موبایل یا لپ‌تاپ می‌کنند از جنبه‌های اصلی رشد مغز دور می‌شوند. 

تکنولوژی قبل از 2سالگی ممنوع 

تأثیر فناوری بر زندگی روزمره کودکان و تأثیر آن روی سلامت، آموزش و رفتارشان را می‌شود از جنبه‌های مختلف بررسی کرد. به باور یکی از روان‌شناسان کودک وقتی از کودک صحبت می‌شود یعنی افراد زیر 12سال. به اعتقاد سمیرا طاووسی، فناوری برای کودکان زیر دو سال خیلی مضر است. درواقع این کودکان نباید با گوشی آشنا شوند، زیرا در عملکرد رشد مغزی‌شان تاثیر منفی می‌گذارد: «متاسفانه برخی مادران از گوشی و تلویزیون برای کودکان زیر دوسال به عنوان پستانک استفاده می‌کنند، یعنی با هر بی‌تابی کودک او را جلوی تصایر گوشی یا تلویزیون قرار می‌دهند بدون این‌که به آسیبی که به مغزشان وارد می‌کند را بسنجند.» به باور این روان‌شناس، پرادزش سریعی که در کارتون‌ها اتفاق می‌افتد برای رشد بهنجار مغز کودک مضر است:«توصیه‌ ما این است که فضای کودکان غنی از بازی و اسباب‌بازی‌هایی باشد که مغز کودکان و حتی حس لامسه‌شان را به چالش بکشد.»  

کارتون‌ها صرفا محتوایی پر از رنگ و شعر هستند که برای کودکان عجیب هستند، همین‌طور تبلیغات تلویزیونی برای کودکان عجیب است و نسبت به آنها واکنش نشان می‌دهند. نکته قابل تامل این که این تصاویر برای کودکان لزوما جذاب نیستند بلکه بیشتر عجیب هستند: «کارتون‌ها نباید جایگزین بازی‌ها و وقتی شوند که اولیا موظفند صرف کودک خود کنند.» 

درست و به اندازه استفاده کنیم

«از دوسالگی به بالا، تفکیک‌بندی داریم. کودکان در این سنین با بازی‌ها برخی مهارت‌ها را می‌آموزند. برخی بازی‌ها تقلیدی‌اند و دسته‌ای دیگر بازی‌های با هدف هستند و برای تخلیه هیجان زمانی که گوشی جای تمام این بازی‌ها را می‌گیرد به رشد روانی و اجتماعی کودک آسیب می‌زند.» به باور طاووسی، توصیه به خانواده‌های تک‌فرزند این است که حتما به مهدکودک بروند تا بتوانند در جمع هم‌سن‌وسال‌های‌شان مهارت‌های اجتماعی را بیاموزند. به اعتقاد این روان‌شناس، تکنولوژی در والدین هم تغییر رفتار ایجاد کرده است؛ تغییر در روش تربیتی والدین:«پیش از این بزرگ‌ترهای خانواده پیشنهادهای تربیتی به مادرهای جدید می‌دادند. در شرایط فعلی اغلب مادران شاغلند، بنابراین به انواع پیج‌ها سر می‌زنند برای آموزش‌های تربیتی. البته اغلب ابن پیج‌ها از نظر علمی مورد تایید نیست. درواقع منابع نامعتبری‌اند که مادران را بمباران اطلاعاتی اشتباه می‌کنند.» 

در میانه هیاهوی بزرگ‌ترها در دورهمی‌ها کودکان خودشان را با گوشی‌ سرگرم می‌کنند و کمتر کودکی با بازی سرگرم می‌شود:«چنین کودکانی دوست‌یابی، حل تعارض و ... را نمی‌آموزند، بنابراین در سن مدرسه با مشکلاتی روبه‌رو می‌شوند. بدترین تاثیر این فناوری‌ها بر خواب کودکان و سیر خواب سالم‌شان است.» به باور طاووسی، پدرومادرها اغلب در اولین فرصت گوشی به دست می‌گیرند، بنابراین الگوی نامناسبی برای کودکان هستند: «متاسفانه سن گوشی دست گرفتن، کم شده است. کودکان خود را مالک گوشی می‌دانند و تا قبل از خواب به صفحه آن زل می‌زنند که این رویه آرامش و عملکرد مغزشان را مختل می‌کند.» به اعتقاد طاووسی، تکنولوژی آثار مثبتی هم دارد و نمی‌توان منکر مزایای آن شد: «اولیا باید به این نکته دقت داشته باشند که کودکان بیش از یک ساعت در روز نباید از گوشی استفاده کنند. ان هم بازی‌های تمرکزی نه هر بازی یا کارتونی.» او ادامه می‌دهد: «بیش از یک ساعت گوشی در دست داشتن کودک، یعنی سوق دادن او به سمت اعتیاد به موبایل و بازی‌های رایانه‌ای.» به باور طاووسی، خانواده‌ها باید نظارت کامل بر استفاده کودکان از این فناوری‌ها را داشته باشند: «تکنولوژی خوب است به شرط این‌که درست و به اندازه استفاده شود.»   

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: دنیای صفر و یک کودکان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۴۱۵۲۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دومینوی آسیب‌

علاقه به استفاده از لوازم‌آرایش توسط کودکان به‌ویژه دختران زیر ۷ سال از جمله نگرانی‌های بسیاری از خانواده‌هاست و مشکل اصلی زمانی پیش می‌آید که والدین نمی‌دانند در مقابل این خواسته و کنجکاوی فرزندشان چه پاسخی بدهند و چطور با او و خواسته‌اش برخورد کنند.

به گزارش ایسنا،روزنامه خراسان در گزارشی با این عنوان به ویدئوهای پربازدید آموزش میکاپ برای دختران زیر ۱۰ سال در شبکه‌های‌اجتماعی و آسیب‌های آن برای کودکان از دیدگاه یک کارشناس‌ارشد مشاوره توان‌بخشی پرداخته و نوشته است: امروزه جوامع بشری تغییرات‌اجتماعی و رشد فرهنگ مصرفی فزاینده‌ای را تجربه می‌کنند که بخشی از آن به زیباسازی چهره و بدن افراد برمی‌گردد. در این حوزه آرایش صورت در بین دختران جوان عمومیت و رواج زیادی یافته است به‌ویژه که سن آرایش پایین‌تر آمده و گاهی شاهد کودکان کم سن‌وسالی هستیم که در مجالس و مهمانی‌ها نه تنها چهره خود را آرایش می‌کنند بلکه آموزش آن را در اختیار کاربران زیادی در فضای‌ مجازی قرار می‌دهند.

علاقه به استفاده از لوازم‌آرایش توسط کودکان به‌ویژه دختران زیر ۷ سال از جمله نگرانی‌های بسیاری از خانواده‌هاست و مشکل اصلی زمانی پیش می‌آید که والدین نمی‌دانند در مقابل این خواسته و کنجکاوی فرزندشان چه پاسخی بدهند و چطور با او و خواسته‌اش برخورد کنند. در ادامه، نکاتی در همین باره مطرح خواهد شد.

اصلی‌ترین علل علاقه دختربچه‌ها به آرایش

ابتدا باید علت علاقه کودک به این امر را جویا شویم. شاید بخش اعظمی از توجه کودکان به لوازم آرایشی ناشی از کنجکاوی آن‌ها برای کشف محیط پیرامون‌شان باشد. همچنین کودکان در انتهای سال‌های ۵ و ۶ سالگی نسبت به تفاوت‌های جنسیتی خود با افراد بالغ حساس‌تر شده و کنجکاوی‌های جنسی آن‌ها در حال شکل‌گیری است. بنابراین در صورت دیدن منظره آرایش کردن اطرافیان خود به این مسئله حساس شده و کنجکاوی و علاقه بیشتری را نشان می‌دهند. شایان ذکر است که این توجه مختص کودکانه دختر نبوده بلکه پسران هم نسبت به این امر کنجکاوی و علاقه نشان می‌دهند اما بسیاری از متخصصان منع کودک را از این امر اشتباه می‌دانند و معتقدند ممانعت در برابر خواسته‌ها و علائق در دوران کودکی منجر به افزایش فزاینده آن در دوره نوجوانی و بزرگ سالی خواهد شد. تقلید از بزرگ ترها، حس کنجکاوی، تشویق کودک به آرایش‌کردن از علل مهم علاقه کودک به آراستن چهره خود است.

اهمیت فراوان اولین واکنش والدین

این که اولین بار چگونه با این علاقه کودک برخورد شود بسیار مهم است، بنابراین اولین برخوردهای والدین نباید ایجاد تنش کند و او را نسبت به این امر کنجکاوتر کند. به جای هیجانی کردن فضا و ایجاد تنش و کشمکش، بدون تندروی‌های بی‌مورد باید از لجبازی‌ها و کنجکاوی‌های کودک بکاهیم و از عوارض آرایش‌کردن کودک پیشگیری کنیم.

پیامدهای تلخ آرایش‌کردن کودکان

از مهم‌ترین پیامدهای آرایش کردن کودکان می‌توان به این موارد اشاره کرد:

۱- آرایش کودک به‌تدریج عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس او را کاهش می‌دهد چراکه پس از مدتی که به آرایش‌کردن عادت کند، نسبت به چهره واقعی خود احساس خوبی نخواهد داشت و بدون آرایش در محیط بیرون حاضر نخواهد شد.

۲- مواد آرایشی به دلیل وجود مواد شیمیایی ممکن است تاثیراتی در بیش فعالی کودکان بگذارد.

۳- آرایش کردن می‌تواند منجربه خود بزرگ‌بینی و غرور کاذب کودک شود.

۴-کودک وقتی را که می‌بایست صرف بازی کند به آرایش کردن می‌پردازد.

۵- ذهن کودک درگیر مقایسه خود با بزرگ سالان می‌شود و از گروه هم سال فاصله می‌گیرد و باعث تنها ماندن وی می‌شود.

۶- موجب تمایل به تغییرات چهره و عمل زیبایی در بزرگ سالی خواهد شد.

۷-آرایش کردن منجر به داشتن الگویی نامناسب در ذهن کودک خواهد بود.

۸- پوست کودکان لطیف و حساس بوده؛ بنابراین لوازم آرایش ممکن است عوارض جانبی زیادی را برای آن‌ها ایجاد کند.

راهکارهای پیشگیری از ترغیب دختربچه‌ها به آرایش‌

۱- تا حد امکان در مقابل کودکان آرایش نکنید و تا سن معینی آن‌ها را به آرایشگاه‌های بزرگسالان نبرید.

۲- لوازم آرایش خود را از دسترس کودکان دور نگه دارید.

۳- کودک را با خود به مراکز خرید لوازم آرایش نبرید چراکه تماشای رنگ‌های متنوع در مراکز فروش جذابیت لوازم‌آرایشی را برای کودک افزایش می‌دهد.

۴- در حضور کودک در مورد چهره‌آرایی و آرایش کردن کمتر صحبت کنید و از تماشای فیلم‌هایی با تصاویری در این مورد خودداری کنید.

۵- در صورت مشاهده استفاده از لوازم آرایش توسط کودک یا درخواست او برای این کار به هیچ عنوان واکنش شدید از خود نشان ندهید، زیرا این کار ممکن است کنجکاوی و لجبازی یا علاقه او را تشدید کند.

۶- با توجه به سن کودک به او بفهمانیم که آرایش کردن مناسب او نبوده و ممکن است به سلامت او آسیب برساند.

۷- به او بگویید که این کار مختص بزرگ‌سالان است و دنیای زیبای کودکی را برای وی جذاب‌تر کنید.

۸- اگر نتوانستید با ملایمت او را منصرف کنید به او اجازه دهید یک بار آن هم در مقادیر کم این کار را انجام دهد ولی حتماً از وسایلی استفاده کند که بی‌خطر بوده و از حداقل مواد شیمیایی تشکیل شده باشد.

۹- از چهره آرایش کرده او ابراز خوشحالی و رضایت نکنید و باعث نشوید که به این نتیجه برسد که من زشتم و مادر و پدر وقتی آرایش دارم بیشتر مرا دوست دارند و من زیباتر به نظر می‌رسم. 

انتهای پیام